ب- شرح ابعاد سیاست تحریم فعال

همان‌طور که گفته شد، سیاست تحریم، راهبرد ضدانقلاب است که از فردای پیروزی انقلاب اسلامی به ضدیت با جمهوری اسلامی پرداختند. این جریان در انتخابات پیش رو با ائتلاف با ضدانقلاب‌ها و فتنه‌گران تازه پیوسته از درون نظام اسلامی، در تلاش است تا با ترکیب مشی تحریم و مشی فتنه، انتخابات را به فرصتی برای اهداف خود تبدیل سازد.

1- حامیان سیاست خط تحریم
اولین اقدام عملی در این زمینه، از سوی شورای موهوم «سبز امید» در مردادماه سال 90 و با صدور بیانیه‌ای مقدماتی صورت گرفت که در آن به تحلیل وضعیت کشور و شروط مورد نظر این اردوگاه برای شرکت در انتخابات پرداخت و از هواداران خواست تا در این زمینه تحلیل‌ها و نظرات خود را ارائه دهند. این بیانیه با این سؤال آغاز می‌شود که فتنه سبز در قبال این پدیده چه موضعی باید اتخاذ کند؟ و سپس تحلیلی درباره اوضاع فعلی کشور ارائه می‌دهد و سه راه را که شامل «مشارکت بی‌قیدوشرط»، «تحریم بی‌قیدوشرط» و «مشارکت مشروط» در انتخابات است، بررسی می‌کند. مدتی بعد، این مجموعه با صدور بیانیه شماره سوم خود تصریح می‌کند: «با توجه به سپری شدن فرصت لازم برای فراهم آوردن حداقل شرایط لازم یک انتخابات «آزاد و سالم» و با توجه به این حقیقت که نشانه‌ای از توجه حاکمیت به منافع بلندمدت نظام و کشور برای توقف روندهای جاری مشاهده نمی‌شود،‌ این شورا هرگونه امکانی را برای برگزاری یک انتخابات به معنای واقعی آن منتفی می‌بیند. . . و اینک آشکار شده که قصد حاکمیت از برگزاری انتخابات مجلس نهم نه فراهم آوردن بستری برای مشارکت واقعی مردم در سرنوشت خویش و راه‌یابی نمایندگان واقعی مردم به مجلس، بلکه نمایشی تبلیغاتی برای ادعای حاکمیت مردم‌سالاری است. هرگونه بازیگری و ایفای نقش در این نمایش به معنای مشارکت در بی‌اعتنایی آشکار به مبارزه قهرمانانه ملت برای برخورداری از حق انتخابات «آزاد و منصفانه» و هزینه‌های سنگینی است که در این راه متحمل شده است.»[7]

شورای هماهنگی با این ادعا که «انتخابات مجلس نهم را به‌مثابه‌ سرآغاز مرحله‌ای نوین از حیات جنبش سبز ارزیابی می‌کند، مرحله‌ای که در صورت کنش آگاهانه و سازمان‌یافته‌ فعالان سبز می‌تواند در مسیر مبارزه مدنی ملت ایران برای استیفای حقوق ازدست رفته‌ خویش تجربه‌ای‌‌ غنی و پربار به ارمغان آورد و چشم‌انداز امیدبخشی را برای آینده جنبش رقم بزند.»[8]،از برنامه‌هایی خبر می‌دهد که با حمایت غرب و رسانه‌های وابسته به آن، برای روزهای آتی قبل از انتخابات طرح‌ریزی شده است.

همچنین 9 گروه از جریان ضدانقلاب که در همه انتخابات‌های پیشین نیز سیاست تحریم را برگزیده بودند، این بار نیز با صدور بیانیه‌ای مشترک به تحریم‌کنندگان پیوستند. این گروه‌های سیاسی کم‌وزن که معلوم نیست چه تعداد عضو دارند، عبارتند از: اتحاد جمهوری‌خواهان ایران، حزب دموکرات کردستان ایران، حزب دموکراتیک مردم ایران، حزب کومله کردستان ایران، جبهه ملی ایران ـ اروپا، سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران، سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)، کمیته هماهنگی ارتباطات شورای موقت سوسیالیست‏های چپ ایران، شورای هماهنگی جنبش جمهوری‌خواهان دموکرات و لائیک ایران.  همچنین بیانیه‌ای دیگر از سوی مجموعه‌ای جعلی با عنوان «هیئت اجرایی اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران» منتشر گردید که در آن آمده بود: «ما اعتقاد به تحریم فعال داریم و اقدامات زیر را برای تحریم فعال انتخابات پیشنهاد می‌نماییم. به نظر ما بهترین شرایط برای برآمد جنبش اجتماعی تحریم در حال تکوین است. فرصت مناسب دیگری برای شبکه‌های اجتماعی نافرمانی مدنی فراهم شده که ابتکار عمل تحریم انتخابات فرمایشی مجلس را در دست گرفته و قدرت جنبش اعتراضی و دموکراسی‌خواهی و اراده مردم ایران برای گذار از نظام تبعیض‌آلود و غیر دموکراتیک جمهوری اسلامی به یک نظام دموکراتیک را به نمایش بگذارند.»[9]

آخرین بیانیه در این زمینه توسط شاخه خارج‌نشین سازمان مجاهدین انقلاب صادر شد که در آن باصراحت اعلام می‌دارد: «برای آگاهی‌بخشی، افشاگری و تشویق شهروندان به عدم مشارکت در شبه انتخابات اسفندماه از شیوه‌ها و ابزارهای ممکن استفاده خواهد کرد.»[10]